HERBERT KOEKKOEK
Met genoegen presenteren we de "Tijdmachines" van Herbert Koekoek.
‘Tijdverdrijfmachines’ willen de spanning tussen de exacte kloktijd en onze eigen tijdsbeleving verbeelden. De laatste 150 jaar is onze afhankelijkheid van de kloktijd steeds groter en dwingender geworden. Daarmee zijn we onze eigen, persoonlijke tijd steeds meer uit het oog verloren.
De Tijdverdrijfmachines willen onze afhankelijkheid van de kloktijd verdrijven en ruimte maken voor de eigen tijd.
De basis van de ontwerpen zijn oude mechanische uurwerken: mooie vernuftige apparaten, die meestal verborgen zaten in hun omhulsel, de klankkast. Elk half uur, soms elk kwartier, moest zo’n uurwerk ons herinneren aan de voortgang van de tijd. De uurwerken zijn in dit kunstproject losgemaakt van hun bedoelde context: de kasten zijn weggehaald, de wijzerplaten verwijderd, of verplaatst of juist in een ongebruikelijke verzameling geplaatst; wijzers zijn door andere informatie-gevers vervangen, slingers geven soms een bewegende boodschap. In plaats van de gebruikelijke tijdsaanduidingkomen andere berichten, oproepen en aansporingen omde tijd weer tot iets van onszelf te maken. Zoals de tekst: “Dood de tijd, leef nog even.” Of: “Als de klok zwijgt, komt de tijd tot leven.” Of : in plaats van een wijzer is een rond draaiend staafje gemonteerd met de tekst ‘nu-nu-nu-nu-nu-etc’ .
Sommige uurwerken maken verbinding met een tijdloze(re) wereld ; zo is uit een metalen sokkel een oeroude overlever als de libelle gesneden.
Een volledig hersteld kerktorenuurwerk laat ons mijmeren over het Begin Der Tijden, in samenhang met het Verwijlen in het Nu.
Herbert Koekkoek is afgestudeerd bioloog en gaf enkele jaren les in het voortgezet onderwijs en aan de Pedagogische Academie. Daarna was hij jarenlang als vakdidacticus verbonden aan eerst de Universiteit van Nijmegen, daarna aan de Universiteit van Groningen.
In 1997 schoolde hij zich in de metaalkunst, o.a. bij de ‘Stadswerkplaats Groningen, afdeling Metaal’, een cursus beeldhouwen bij het Kunstencentrum Groningen en een smeedcursus bij oud-smid Jan Leenbeek en metaalkunstenaar Luuc Leenknecht (Oostwold). Verder leerde Koekkoek veel van de samenwerking met Agnes Bozsogi en Noëmi Noest, beide keramisten.
De belangrijkste thema’s van het werk van Herbert Koekkoek bevinden zich op het gebied van natuur en het menselijk bestaan. Het besef van eindigheid evenals bespiegelingen op het oneindige spelen telkens weer een onvermijdelijke rol. Veel van zijn werk karakteriseert hij als ‘symbolisch realisme’.
